Hipsterzy powstali w latach 40. w Stanach Zjednoczonych. Byli to młodzi ludzie, szukający w świecie ogarniętym wojną wolności i buntujący się na zastany porządek w czasach powojennych. Otaczająca ich rzeczywistość była nie warta uwagi. Odcinali się od tradycyjnych schematów życia w rodzinie, pracy czy polityki. Uciekali w muzykę, kulturę i narkotyki. Szukali czegoś wartego uwagi. Żyli chwilą, a te chwile doprowadzili do perfekcyjnego przeżywania. Nie mogąc nasycić umysły, osiągali rozkosze cielesne.
Dzisiejszy hipster to grube oprawki Ray Bana, znoszone converse'y, aparat na szyi, koniecznie stary Zenit zza wschodniej granicy, miętowa koszula vel w krate, wytarte jeansy i jakiś wielki, luźny, wzorzysty sweter, a może kamizelka. W torbie mac z jabłuszkiem, w reku srajfon w pięknej obudowie, jakieś galaxy, a może motyw z jedzeniem. Po drodze na zajęcia szybka kawa w Starbucksie, oczywiście jedzie rowerem: amsterdamka albo ostre koło. Na obiad coś bez mięsa, w super ekologicznym lokalu. Później spotkanie z eko-kolegami. Mówi, że słucha tego i tamtego, a kolega kiwa głową, że tak zna, ale nie kojarzy specjalnie. Że powinien zobaczyć ten i tamten film, bo taki niszowy, bo taki świetny. Jego kolega robi wernisaż, muszą iść! A potem after, w świetnym klubie, będzie niedługo całe miasto tam chodzić. Pełno to fałszu i brak autentyczności. Wszystko na pokaz. Podążanie za modą, którą podobno kreują. Każdy chce być oryginalny, a każdy taki sam na prawdę. Wydają fortunę na stylowe metki, a czasem upolują coś w lumpeksach i wielkie halo z tego robią.
A czy któryś z owych hipsterów przeczytał coś mądrego, jakąś wnoszącą cokolwiek do życia książkę czy tylko komiksy? Może jakiś magazyn literacki albo chociaż jeden artykuł podczas kawy (dzisiaj w kawiarniach pełno kulturalnych magazynów przecież). Czy będąc człowiekiem alternatywnym i zatopionym w off-kulturze wie chociaż od czego ucieka? Był w galerii, oglądnął wystawę malarstwa, potrafi wymienić chociaż jednego malarze impresjonistycznego? Pseudointelektualne filmy skonfrontował z "Hamletem" granym w teatrze? Szukając muzyki,o której nikt inny nie słyszał, był choć raz na koncercie muzyki klasycznej, wie jak wygląda saksofon czy wiolonczela? Jedząc burgery na mieście i makarony na wynos w papierowych opakowaniach, sam kiedykolwiek zrobił sobie obiad?
Autoironia? Wiele osób mówi, że jestem hipsterem i zgodnie z definicją zaprzeczam, hihihi. Okulary-check. Bo mam wielka wadę i żeby zamaskować grube szkła, grube oprawki są konieczne. Trampki-check. Wygodne, można biegać w nich gdzie się chce. Aparat, stara Praktika-check. Zdjęcia uwielbiam robić po tacie, aparat wydzierżawiony od taty. Koszule-check. Płócienne torby-check. Ale wbrew temu co pokazuję swoim ubiorem uważam się za wartościową osobę. Uwielbiam teatr, muzykę klasyczną i ambitną książkę. Nie znam się może na filozofii i historii języka, wszelakich powiązaniach literackich. Nie buntuję się i nie wyszukuje na siłę nowych trendów ubiorowo-kulturowych. Nie mam iPhona, maca, ale za to kilkuletniego iPoda (tata szczęściarz wygrał i podkradłam mu go jeszcze w gimnazjum, a teraz staruszek zacina sie już, ale wciąż wiernie i świetnie służy). I dopóki nie robię tego wszystkiego na pokaz, jak papuga po innych, to chyba wszystko ze mną w porządku. Nawet jeśli ktoś uważa mnie na hipstera ;D
Fotografie pochodzą z rodzinnego albumu panny D. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz